Lieve Allemaal,
2015, ik ga proberen om net zo grappig te zijn als, Karin Bloemen, Najib of Guido.
Maar helemaal gaat nooit lukken.
Mijn jaar begon onstuimig, eind januari werd ik met spoed opgenomen, een zware longontsteking again.
Helaas veranderde deze opname mijn 2015.
Ik mocht niets meer eten of drinken. Ik had natuurlijk al een Sonde, maar nu zou ik nog minder calorieën binnen krijgen. Karin Bloemen zou zeggen, dan pas ik mijn mooie jurken niet meer, Najib zou zeggen Damn geen shoarma meer. En Guido zou balen omdat hij zijn fastfood niet meer mag.
Voor mij betekende omschakelen. En dat doe je niet 1 2 3, ik heb echt op deze manier aan de grond gezeten.
Later kwam ik er achter dat vriendinnen het ook lastig vonden, samen een kop thee drinken dat gaat niet meer. Maar ik zou Sterremaan niet zijn, als ik denk in oplossingen. Dus thee door de Sonde.
De maanden kropen voorbij, en opeens kwam er een enorm lichtpuntje.
Ik won met met een wedstrijd kaartjes voor Billy Elliot, de hit musical. Alles werd geregeld voor mij. Ik kon ook nog even Storm uit laten prachtig, en op bezoek bij een vriendin, en haar paleis bewonderen. Zo dankbaar. Het was een prachtige dag.
In juli kon ik naar de verjaardag van mijn vader, kostbaar. Omdat we met de gehele familie samen waren. Dankbaar voor deze dag, en zie de glimlach nog steeds van mijn vader.
Augustus kon ik op vakantie, dankzij gesponsorde acties, en geld. Zo dankbaar voor alles. Ik heb zelfs mijn held Eric Corton ontmoet, geweldige man. En wat een top week gehad.
November mijn verjaardag, wat een feest. En dankbaar voor alle post, lieve woorden, cadeautjes. Echt lief.
Ook kwam er twee weken later een vriendin logeren. Wat een feest, en gezelligheid.
Prachtige dagen waren het, met speciale armbanden.
Dan is het jaar bijna om, in dec kon ik mij melden voor een pe j plaatsing (een sonde via de buik naar de dunne darm). Ik ging er zo hoopvol in, maar helaas een enorme teleurstelling. Deze ik niet zo makkelijk kan verwerken, maar er is nog een sprankje hoop.
Nu ik dit schrijft verblijf ik op een bijzondere plek, ze verwennen mij enorm. Ik kan naar de recreatie, zelfs douchen, maar alles met zoveel liefde. Dat zijn toch bijzondere momentjes, de rest laat ik los.
Dat is wel een speerpunt.
Na twee jaar vechten met de WMO moet mijn vrijheids voorziening er toch echt gaan komen.
Hoop ik ondanks alles toch nog mee te kunnen met de boot.
En ik hoop dat ook het zo veel mogelijk vuurwerk vrije verblijf regelbaar is.
Maar dat is voor volgend jaar,
Ik ben mijn vrienden dankbaar, en please, blijf praten ook over moeilijke dingen, zo kan ware vriendschap blijven bestaan.
Lieve groet Sterremaan&Storm
Leren,
Straks worden kurken van champagne flessen gehaald,
Of geplopt in de lucht.
En overdenken we met z'n allen het jaar, met een zucht.
Maar ook bekijk ik de mijne, met het alle liefde deze ik heb ontvangen.
Met natuurlijk verlangen.
Op meer kwaliteit van leven.
Ik hoop, ik bid, dat het mij lijfelijk iets meer word gegeven.
Ik klaag nooit, want heb veel lichtpuntjes dit jaar.
En ook al is het zwaar.
De lichtpuntjes is iets wat ik bewaar.
En ook al ontpopt ik geen fles,
Ik weet het is een ware les.
Om te genieten van de kleine lichtpuntjes in het leven.
Het word niet zomaar gegeven.
©ALma
