Wie goed doet, goed ontmoet

Lieve allemaal,


Wie goed doet, goed ontmoet. En dat kan met iets heel kleins.
Ik had besloten een middag te gaan helpen bij de kerk, voor de vluchtelingen waar zo veel gedoe om is (wat ik gewoon erg betreur, maar ik wil er niet te veel over uitweiden). Ja ik vind het verschrikkelijk dat ze in tenten leven. Dat ze niets mogen doen, omdat ze nog geen status hebben, en de vreselijke onzekerheid waar ze in zitten.


Die middag hadden vrijwilligers van de kerk een ontmoeting met muziek en spelletjes georganiseerd. Ik had mij aangemeld voor contact, en mijn muziekpartner leek het wel leuk om iets te zingen.


Eenmaal daar, vonden mensen het toch wel eng. Begrijpelijk, ik ging er ook heen met het invul idee van: oef, wat zouden ze van mij vinden, maar vooral van Storm, zijn ze niet angstig voor een hond?
Eerst in het begin was er ontwenning, de woorden die ze een beetje in het Engels konden waren voor mij van veel waarde, 'Wie goed doet, goed ontmoet.'
'I wish you all the luck,' riepen de mensen. En ik zei terug: 'I wish you the same.'
En zo ontstond er een gesprek. Ze vonden Storm geweldig, wat hij allemaal kon doen.


Daarna hebben we in de kerk samen muziek gemaakt, en ik heb wat nummers met mijn muziekpartner gezongen.
Ik ben zo dankbaar voor deze lieve ontmoeting. Ik vind dat mensen dit meer moeten doen, ontmoeten, en geen rellen veroorzaken, we hebben het over mensen.

Nog een geval van liefde voor een medemens: Ik ben al een tijdje op zoek naar een laptop, waarop ik kan tekstverwerken, en voornamelijk mijn blogs bij kan houden vanuit het ziekenhuis, maar ook schrijven, het liefste wat ik doe. Nu had ik een berichtje geplaatst op Facebook, dat ik wist dat ik iets duurs vroeg. En er reageerde iemand! Er mankeerde wel iets aan, maar dat was misschien te verhelpen. Helaas bleek gisteren dat hij toch ten dode was opgeschreven, en nu mag rusten op het laptopkerkhof. 

Wel wilde deze meneer kijken naar een oplossing.Wat ik echt fantastisch vind.  Voor mij gaat het niet om de gift, maar juist om de liefde waarmee die uit een goed hart gegeven is. 

Nu zijn de dagen aangebroken dat ik mij klaar ga maken voor de operatie. Morgen 28 januari word ik opgenomen, en 29 januari geopereerd. Ze gaan de Pe-j sonde plaatsen (een sonde rechtstreeks via de dunne darm). Zou het dan echt voor het laatst zijn dat de slangetjes via mijn neus lopen? Dat het onbegrip bij sommigen verdwijnt, ondanks dat ik natuurlijk de sondevoeding blijf behouden. We zullen het merken. 

Ik ben rustig, dat merk ik, terwijl ik in december dacht: laat maar, ik kan de energie niet meer opbrengen voor weer een teleurstelling. Maar nu gaat het gewoon lukken! ‘Go with the flow, I say so’. Aan de operatie op zich zitten geen haken en ogen, maar aan de narcose wel. Maar ook daar kan ik mij niet druk om maken. Wel over hoe ik eruit kom,  en dat ik daar alleen ben,  maar dat is niet anders. Ik ben al blij met alle hulp rondom. 

Morgenmiddag ga ik op weg naar Utrecht om in te checken in het UMC op afdeling D4 Oost. 

Ik moet na de operatie minimaal twee nachten blijven, en even afhankelijk van hoe alles gaat en verloopt. Ik zeg gewoon goed! 

En daarna wil ik verder met mijn Bucketlist. Er zijn zo veel dingen die ik wil, dus ik hoop dat mijn voedingsopname beter wordt, zodat ik iets meer energie krijg. 

We're gonna fight for it! 

Lieve groetjes 

Sterremaan en Storm, 

2016.......

Lieve allemaal,

Eigenlijk een beetje laat, maar gelukkig nieuwjaar! Ik wens iedereen dat alles wat op jullie pad komt, mooi, fijn en prachtig is.

Mijn vluchtverblijf was fantastisch! Dankzij hulp van vele mensen kon ik ook dit jaar weer veilig vluchten voor de enorme dreunen van het vuurwerk,

Dat is een vuurwerkvrij zorghotel. Daar heb ik net als thuis ook 24 uur zorg.

Op 21 december kwam ik in de middag aan, ik kreeg een zonnige kamer. Na een intake heb ik aangegeven dat ik heel graag mee wilde naar de 'lichtjestocht' ( een tocht over het park, langs muziek, en verhalen), maar helaas bleek het pad niet bedproof te zijn.
Maar ze hadden twee vrijwilligers geregeld zodat ik over de kerstmarkt kon die in het hotel was. Na 8 jaar weer eens een kerstmarkt meemaken! Ik voelde mij als een kind in de snoepwinkel.
Ik kreeg van een heel lieve vrouw een fantastische ophangkerstboom,. Niets was te gek, alles kon.
Deze werd op acrobatische wijze opgehangen door twee handige broeders.

De dagen verliepen prettig, ik kon zelfs douchen, wat ik thuis helaas niet kan. En nee, ik ben nu niet extra vies of zo, hoor, hahaha. Maar even de stralen op mij voelen, heerlijk! Ik had ook graag willen zwemmen daar, maar dat vond de fysiotherapeut niet verantwoord, i.v.m. de zuurstofopname die ernstig verstoord is. En het wel of niet goed kunnen ontspannen.

Ik genoot elke seconde, na een jaar weer de bekende mensen zien, van m'n kamer af kunnen, vrij zijn! Maar vooral geen harde knallen!

Vooral dat laatste was een heerlijk gevoel.

Natuurlijk merkte ik dat ik echt had ingeleverd en keuzes moest maken, niet leuk.

En net zoals ik mijn vakantie op de boot niet in één keer af kon maken zonder een bezoek aan het ziekenhuis, gebeurde mij het ditmaal nog een keer. Wat voelde ik mij alleen, verloren en ontzettend verdrietig. Dat was het enige wat ik mijzelf zo gunde: gewoon een keer iets af kunnen maken, zonder ziekenhuisopname. Je wordt dan zo bewust van jezelf, het niet kunnen. En dat terwijl ik wil kijken naar het wél kunnen.

alles behalve happy 

In de avonden zorgden wij voor onze eigen activiteiten, karaoke, heerlijk even alles eruit zingen.

Oudejaarsavond hebben we denkbeeldig om twaalf uur kunnen toosten, wat een bijzondere moment was dat om 2016 in te luiden. Zelfs mijn maatje, vriendin die ik voor deze avond moest regelen, had Storm mee genomen. Ik kon het samen met Storm vriendin en vrienden 2016 zien worden, wat een feest. 

En net zoals iedereen weet men niet wat 2016 gaat brengen.

Maar ik wens jullie onderstaande toe. 

Helaas komt aan alle vrijheid, gezelligheid, maar vooral aan vluchten een eind. Hoe moeilijk ik dat dit jaar ook vind.

Ik wist dat ik weer terug moest naar mijn bed bij het raam, geen kant op kunnen,. Mij als een vogel opgesloten voelen in een kooi met een groot slot erop.

Ik weet, ik praat nooit zo over mijn bestaan.

Ik zeg altijd: je kunt je wereld dankzij internet zo groot mogelijk maken als je zelf wilt. Maar in mijn bewegingsvrijheid word ik wel beperkt.

We hebben de hoop nog op de gemeente, maar daar blog ik later nog over. (Hoop is een beetje vervlogen, maar vind ik nu niet voor deze blog)

Nu ben ik iedereen dankbaar voor deze fantastische weken,. En ik ben jullie vooral dankbaar dat dit financieel mogelijk was. Ik weet dat ik dat dit jaar ook weer zo moet doen. En ik vraag jullie hulp, of jullie mee willen denken in sponsoring. Ik wil dit namelijk zo graag niet alleen voor mijzelf, maar voor meerdere mensen die tegen dit grote probleem aanlopen, vuurwerk!

Voor een ander zo leuk, voor mij dodelijk!

Hoe mooi zou het zijn om met sponsoring veel meer mensen in Nederland te kunnen laten vluchten. En dat ik zelf ook weer veilig 2017 in kan.

Lieve groet

Sterremaan en Storm,

Liefde, 

Elke dag, elke moment, 

Merk ik even iemand die zwaaiend voorbij rent, 

Even stopt, en mij met twee armen vasthoud

Voor liefde, en warmte dan is het niet meer koud. 

Puur zijn deze bijzondere momenten, die ik koester. 

Als de zeeschelp de oester, 

Zuinig is op de parel, geklemd veilig, 

Daarom zijn deze momenten ook zo heilig. 

Dank voor je omhelzing jou warmte, ook virtueel. 

Het raakt mij, het doet mij veel. 

©Alma