Lieve
allemaal,
Mijn vorige blog
was oprecht. Normaal gesproken zijn jullie van mij die enorme big smile en een
grap gewend. Maar dit keer liet ik die achterwege. Jullie zagen even 'the real
me': iemand die ook bang kan zijn. Waarom ik eigenlijk altijd mijn sarcasme gebruik,
cynische humor, of bagatelliseren, is niet om mezelf een masker op te zetten.
Maar ook om mensen te sparen. Te sparen voor de soms pijnlijke waarheid.
Ik wil mensen niet
afschrikken door mijn teksten, maar ik wil vooral ook inspirerend zijn. En jullie
reacties op mijn vorige blog waren overweldigend. Het blijkt dat jullie wel
tegen een stootje kunnen.
Dat jullie de boze
werkelijkheid aankunnen. Mijn leven is nu immers geen sprookje, want als dat zo
was, dan was er altijd een happy end.
Soms is het lastig,
hoor. Ik wil niet invullen voor anderen, maar ik kan mijn vrienden soms zo goed
begrijpen. Dat noem ik dan maar niet 'invullen' maar 'inlevend gevoel tonen'.
Net zoals vrienden
en mijn familie dat naar mij doen.
Banden raken soms ontwricht of men kan er niet altijd mee omgaan, is ook
menselijk hoor. Maar ik ben en blijf nog
steeds dezelfde Alma door weer en wind
Deze week stond in
het teken van een belangrijke WMO-brief, of ik gekort zou worden op mijn
huishoudelijke-hulp-uren, waar je iedereen over hoort. En ja, de brief kwam,
maar ik kon er niet mee akkoord gaan. Ik lever net als iedereen uren in. Best
pijnlijk als de wethouder ook nog zegt: 'Als je 80 bent, dan weet je dat je
ouder wordt, daar kun je op anticiperen.' Maar wat als je jong beperkt raakt?
Kun je dan ook nog zo goed anticiperen? Dan zou mijn antwoord nee zijn.
Schrijnende zaken
komen voorbij, en dan vind ik dat ik nog niet eens mag klagen. Het wordt roeien
met de riemen die je niet hebt, of dweilen met de kraan open. Ach, dan is je
vloer wel elke dag gedaan. 'Pluspuntje!'
10 mei komt ook
steeds dichterbij. Oooh, ik heb er zó veel zin in, ik kijk er zó
verschrikkelijk naar uit: echt weer even buiten zijn, alleen dát al is zo
belangrijk. En stiekem hoop ik dat we het weer hebben dat het nu ook is.
Maar voor de mensen
die bang zijn dat ik in een diep gat kukel daarna: nee hoor, ik ben druk bezig
met mijn vakantie. Ik wil hoe dan ook die reis afmaken. Via www.dreamordonate.nl.
vind je mijn droomwens: nog één keer op vakantie met mijn geliefde reis, nog
één keer. Het is niet erg als je niet kunt doneren, het lezen, meeleven en
misschien delen is ook al fijn.
En dan gaan we
straks de maand mei alweer in. Vier jaar terug was ik druk bezig om kennis te
maken met Storm, nog niet wetende dat hij mijn maatje voor het leven zou
worden.
Maar dat werd hij
wel. En hoe! Ik heb zo veel aan hem te danken.
En ik denk dat de
volgende foto met tekst wel duidelijkheid geeft. En het is zo waar. Al met al
zorgt Storm dat de storm in mijn leven verzacht wordt.
©just Remi
Kortom, mijn
werkmethode is: doelen maken, knokken, vechten. Maar ook nadenken over hoe ik
banden kan verbeteren, of wat vrienden een fijne schrijfstijl vinden, en vooral
ook familie.
Maar het is ook
mijn humor en mijn sarcasme die mij erbovenop houden.
Ik
denk dat ik hierin wel de juiste stand van de Weegschaal heb gevonden.
Carpe Diem,
Lieve groetjes
Sterremaan en Storm