Genieten met een randje dubbel goud!

Lieve allemaal,

Een dag met een “Randje van Goud” één om nooit te vergeten!

Het was allemaal spannend of het allemaal wel ging lukken, mijn moeder werd immers 60, maar ik lag nog in het ziekenhuis toen alles geregeld werd.

Ik was nog geen week thuis, is het dan verstandig. Op dat moment is alles verstandig. Iemand word tenslotte maar een keer in haar leven 60.

Maar waar ik de laatste tijd ook erg naar snak is, naar vroeger. Misschien omdat ik toen nog niet ziek was? Ik nog gewoon die 17 jarige was, zonder weet wat er over 17 jaar met je leven kan gebeuren? Een klein ongelukje, met dermate gevolgen, dat je al over andere dingen na moet denken dan leeftijd genoten?

Ja ik snak terug naar die 17 jarige tiener op de fiets, vrolijk zingend naar alle banen die ik had, of het nu bij de supermarkt was, of bij de lokale zwembad?

Ik snak terug naar mijn zorgeloze leventje.

En afgelopen zaterdag kon dat, natuurlijk niet vrolijk zingend op de fiets, maar wel vrolijk zingend in een ambulance. Ja, weer een wens van de “bucket-list”. Kunnen strepen.

Ik ben natuurlijk een Vaassennaar, die verdwaald is in Apeldoorn, maar in mijn hart en nieren blijf ik snakken. Aangezien iedereen het over een bepaalde winkel had. Wilde ik daar met alle liefde heen.

Mijn vader had het vervoer geregeld via “Veluwse Wensen Ambulance, en mijn vriendin was bij de winkel langs geweest. Ze stuurde in een WhatsApp, “de eigenaresse was zeer vereerd”.

Ik schreef terug “Ja maar ik ben gewoon Alma, een klant net als een ieder ander, geen speciale acties en zo hoor”

Maar zo normaal is dat niet, ik ga er tenslotte heen met een wensenambulance. Dan is het alles behalve normaal. Terwijl ik dat gevoel niet had.

Zaterdag, alles netjes in de plooi, Storm zijn hulphonden jas aan. Hij mocht tenslotte mee. Beloningszakje gevuld, alle medische rommel stond klaar. Ja ik ga ook een dagje op stap, 5 zuurstof flessen, zak vol medicatie, twee verschillende tasjes met nood medicijnen.

Een tas vol sondevoeding, en vocht. Het besef komt, dat we niet even zomaar meer op de fiets stappen. Besef dat alles toch anders is, maar toch wil ik daardoor niet mijn dag niet laten leiden.
“IK, ik  ben Alma gewoon een klant”

Iets over twaalven kwamen ze van de “Veluwse wensen Ambulance” Ad en Jolanda zouden rijden. Ze stelden zich voor, en ik kreeg een fantastische beer.

Ad zette alle benodigde spullen in de ambulance, en werd met behulp van waar ik woon op de brancard geholpen. Met alle liefde en precisie. En vooral alle rust. Alles was goed door besproken. En de reis naar de voor mij zo geliefde Vaassen kon beginnen.

Storm liep vrolijk naast de brancard mee, voor hem is het allemaal niet anders. Hij kent ook niet anders. Natuurlijk nog wel de jaren van “gewoon even in de rolstoel”

Na een klein ritje, en een kleine toeristische toer, kwamen we aan bij de winkel, waar al een ontvangst comité stond te wachten. Zo maf, ik blijf gewoon Alma, maar je word onthaald alsof je de Koningin zelf bent.
Anja de winkel eigenaresse van “Bij Anne”, was zo blij om mij te zien. Wat een ontzettende warme, prachtige vrouw. Zo puur, ze liet haar emoties zien, terwijl wij elkaar eigenlijk niet kenden.

Natuurlijk zo’n Ambulance geeft bekijks, dat weet ik inmiddels. Maar eigenlijk maakt dat ook weer Vaassen, Nieuwsgierig, het is ook een dorp.

Ik moest even wat medicatie toe laten dienen, wat Jolanda met uiterste zorgvuldigheid deed. om het geheel vrolijk aan te kunnen, ach zonder zou ik ook blijven lachen, ik was zo blij. Gewoon even niet ziek zijn of er aan hoeven denken, gewoon zijn wie ik ben. Maar eigenlijk ben ik dat normaal ook gewoon.

Ik ben niet anders, het heeft mij wel gevormd, maar meer op een positieve manier, ik geniet van de kleine dingen. En dat is vandaag deze dag wel heel erg aanwezig… genieten!.

Anja vroeg wat ik had, ik legde haar de versnelde versie uit. Want voor het boek moet ze nog even wachten. Voor haar was het besef wel groot, dat het met een wensenambulance was, ik, ik lag er niet zo bij stil. Doe ik eigenlijk nooit. Anders word het te beladen, terwijl ik dat niet wil.

Met alle liefde en precisie werd ik uit de ambulance getild, ik de armen van Ad en Jolanda was ik heel veilig. En ik werd de winkel binnen gereden.

Wat een gastvrije winkel, echt toegankelijk voor iedereen. Het rook er heerlijk, ik waande mij even in een wonderland, net alsof Tinkerbel haar Elfenstof had laten vallen.

Ik kreeg een sneak preview, van de nieuwe winkel “Naast Anne” wat een kleding zaak gaat worden. Fantastisch om Anja haar plannen te zien, en vooral haar enthousiasme Ik zag het al helemaal voor mij.

Ook haar lieve familie, haar zussen kwamen langs, Zo hartverwarmend.

De mensen van de wensen ambulance kregen, een heerlijk kopje koffie aangeboden, in de Koffie corner zelfs daar kon ik komen. Ik nam de winkel langzaam in mij op.

Ondertussen waren Anja en ik druk in gesprek. Ik raakte haar met mijn woorden, maar zij raakte mij met haar warmte en passie.

De winkel stroomde vol, een bekende riep: ”ik wist het wel, dat je hier moest zijn Alma”. Zo heerlijk ik was weer terug op eigen bodem.

Langzaam heb ik een cadeau voor mijn moeder uit gezocht. Anja kwam erachter, dat ik vlinders echt te gek vind, Haar schoonvader had het haar ingefluisterd.

Vanuit de koffie Corner keer mij een kussen aan, deze ik voor mezelf wilde kopen,

Uiteindelijk kwam Anja met twee grote pakketten aan, Ja maar ik ben niet jarig. Ze wilde een blijvende herinnering mee geven. Zo ontzettend lief, maar veel te veel. Mij zag je door de pakketten niet meer. Overrompelt, zo voel je, je. Ik blijf nog steeds Alma een klant.
Maar ondanks dat, voelde ik door de warmte en de liefde in de winkel, en ook het team. Mij toch even bijzonder. Dit was een geniet moment! Met een enorme gouden rand.

Ik denk dat ik een uur in de winkel was, En het was genoeg, ik moest echt weer gaan, maar wat vond ik het heerlijk om toch weer het gevoel te hebben, van de 17 jarige tiener zingend op de fiets. Ookal was de uitvoering iets anders.

Ik wil daarom Anja en haar Team van Bij Anne enorm danken!

We reden langzaam de winkel uit, Anja klom nog even mee de ambulance in, en ja daar werden even wat emoties uitgewisseld, het besef komt, en dat is niet erg, dat is heel erg menselijk.

Ik probeer mensen alleen mee te geven dan genieten van kleine dingen, een zo belangrijk gegeven is. En dat kwam binnen. En of je nu 80 word of niet. Genieten blijft altijd een belangrijke levensles in het leven.

Nadat alles weer goed lag, konden we richting het gebouwtje waar het feestje werd gehouden. Nog geen 5 minuten rijden vanaf het centrum.

Daar stond de helft van de familie al op te wachten. Een aantal buurkinderen, die de ambulance wel bijzonder vonden. Dus gaf mijn moeder uitleg. De kinderen vonden het wel heel erg interessant, En dat is belangrijk, want ze doen goed werk!

Eenmaal binnen is het weer vertrouwd, ik kon iedereen feliciteren, mijn cadeau aan mijn moeder geven, ik was er zelf heel erg trots op, zelf kunnen kopen,

En je verteld je verhaal in geuren en kleuren, ook bij mij komt het besef tien keer langs, het gouden randje word steeds dikker.

Uiteindelijk waren daar al mijn broertjes en zusjes, en aanhang. Dit zijn bijzondere momenten, omdat het niet meer in huis past, En nu wel het voor mij ook redelijk vol te houden was.

Mijn jongste broertje liet trots zijn accordeon zien, dat vond Ad ook geweldig, die vonden elkaar helemaal.

En uiteindelijk belanden we allemaal rond de tafel, waar we met z’n allen hebben gegeten, iets wat al jaren niet meer voor komt. Mijn vader zat er met een big smile van oor tot oor, ik weet niet wie er won, mijn moeder of mijn vader maar ik denk ik. Ik was in ieder geval trots op ze. Iedereen zat er gezellig. En dat blijft echt hangen in je geheugen.

Rond 20:00 kwam de rest van de familie binnen druppelen, voor mij werd het al gauw te druk, nadat ik iedereen een hand heb gegeven. En nog met iemand heb gepraat, werd het tijd voor mij om te gaan. En ook dat deden ze weer met alle liefde. De controle het in de gaten houden. Kortom ik ben dankbaar, ik ben iedereen dankbaar die heeft mee geholpen aan deze wens!

Ik ben blij met wat ik af mocht strepen dit jaar van de bucket-list. Dankbaar voor alles.

Lieve groet

Sterremaan en Storm.

Dag met een gouden rand,

Genieten, vol liefde,

Vol passie, genieten.

Geen emoties die mij in de steek lieten.

Ook al gaat het iets anders, dan je wilt.

Sla niet op tilt.

Geniet……. kijk juist naar de kleine momenten

Pak ze vol liefde en passie aan

Laat genieten voorop staan!

 ©Alma