Lieve allemaal,
Wat hebben we een paar dagen heerlijk weer gehad, nu is
het wel goed dat er wat regen valt, voor de bloemen, planten en struiken. Nu ik
dit binnen typ met de deur open hoor ik de vogels in koor zingen heerlijk.
Ik lag van de week buiten. En voelde mij zo ontzettend
vrij! Van een balkon kwam muziek, ergens anders probeerden ze een gesprek te
voeren. Ik lag heerlijk in de tuin, met tjilpen de vogels om mij heen, en vlinders die nectar kwamen halen.
Hoe mooi kan het zijn? Heel mooi!
Alleen ik moet ook eerlijk zijn, dat is ook iets wat jullie verdienen. Eigenlijk al een lange
tijd wil het niet met de pijn. Ik ga wel door, maar ik merk dat afspreken met
vriendinnen moeizaam gaat zelfs alleen al social-media, sowieso afspraken. Ik zet mij nog steeds voor de
volle 100% in voor de fysiotherapie, maar soms vraag ik mij af waarvoor.
Natuurlijk knok ik voor mijn stoel, als een waardige
Pitbull heb ik mij er vast inbeten. Er moet toch een goede voorzieningen komen waarbij ik mij vrijer voel.
Maar ook moet er een eerlijke mail naar mijn huisarts. De pijn wil echt niet meer. De pijnpieken zijn enorm. En ik kan ze niet de baas met alles wat ik er al voor heb.
En hoe iedereen mij ook door ziet gaan met alles, ik kan immer ook niet stil liggen.
Van binnen gaat het helemaal niet. Het was enkele dagen stil op facebook, ja je word gemist.
Dat realiseer ik mij ook, maar ik vind het moeilijk om te verwoorden dan, dat het gewoon niet gaat.
Ik wil gewoon door!
Ik post een foto, ik gooi er een handige screen overheen, en alle vermoeidheid, de koortspiek alles is weg. Ik weet het, ik bouw steeds mijn eigen valkuil.
Maar nu ga ik het eerlijk zeggen. Ik heb pijn, heel veel
pijn. Ik ben moe, heel erg moe. Ik slaap slecht tot helemaal niet van de pijn.
En verder ja ik zit heerlijk in mijn vel, ben zo blij met
de verhuizing, ook de ruimte die Storm nu heeft.
De ruimte die ik heb om vrij buiten te kunnen en mogen zijn. Ik ben blij en dankbaar.
Maar de keerzijde is dat mijn lichaam de morfine pleisters niet accepteert, krijg er steeds brandblaren van. De grotere sonde is super, en dat ik hem niet meer in mijn neus heb perfect, alleen is de voeding nog niet opgebouwd zoals ik zou willen en de diëtiste het ziet. Mijn lichaam trekt het helaas niet.
Wat ik nu zou willen is, minder pijn, dat ik niet meer op
een houtje hoef te bijten, om maar niet te hoeven gillen. Ja ik schaam mij ervoor, en daardoor laat ik deze kant weinig tot niet zien. En ik weet dat ik. en ik hoor mensen al denken, je hoeft je er niet voor te schamen. Maar pijn maakt mij klein, en afwezig, en dat is waar ik mij voor schaam.
En ja het zingen helpt mij er enorm bij, inwendig mag ik
dan even gillen, en oh wat zit er al een verschil in mijn stem met of zonder
sonde via mijn neus.
En natuurlijk is het niet in een studio opgenomen ben ik Claudia de Breij niet, en
gebruik ik zuurstof ben net na 3 jaar mijn sonde kwijt en wat vermoeid (ai oeps allemaal uitvluchten), maar mijn gevoel zit erin, en wil ermee zeggen, er is ook
ruimte voor jou, altijd! En speciaal voor jou lieve Claudia.
Nu hopen dat de huisarts nog iets kan en wil doen, en
hopen dat ik de gemeente nog zo ver krijg, want dan krijg ik nog meer vrijheid.
En echt het is niet dat dit niet genoeg is. Want ik ben zo intens gelukkig, als
ik al het andere er onder zou krijgen, dan weet ik dat ik echt weer optimaal in
mijn leven aanwezig kan zijn.
I keep my fingers crossed.
Lieve groet,
Sterremaan en Storm,
De eerlijke waarheid,
Ik blijf lachen, ondanks de pijn,
Ik wil dat iedereen gelukkig kan zijn.
Ik probeer mijn masker op te zetten,
En mezelf te beletten,
Om maar een traan te laten zien.
Maar wie heb ik ermee?
Ja mezelf, mijn eigen ik,
Ik die inwendig stik,
Lichamelijk op is van de pijn.
Een paar cijfers minder zou al fijn zijn.
Ik probeer eerlijker om te gaan met mijn leven,
Want ik weet dat jullie in al jullie liefde om mij geven.
Van degene die alles wegwuift
Van degene die het weg schuift
Maar ook van degene die het laat zien!!
©Alma
2 opmerkingen:
heel herkenbaar, Alma!
soms stapjes vooruit, maar ook vaak achteruit; weet er alles van.
ook die strijd voor juiste hulpmiddelen.
Het weer werkt misschien even niet mee maar de zon zal zeker weer tevoorschijn komen.
groetjes
Wiebe
Lieve schat je verdient ook t beste van t beste,zodat t minimale aan zelfstandigheid ook echt kan!!!! Wat dat brengt net dat beetje meer in je leven...tuurlijk maak je nu ook zo leuk en goed als je kunt, maar soms, is net dat kleine beetje toch een enorm kado...ik gun t je zo!!
Ik keek wel door de muur heen maar kan enkel uit eigen ervaring zeggen dat niet iedereen dat kan. Logisch ook deels....want is niet iets he vaak zal zeggen....schamen hoef je je echt niet!! Is een leerproces om ook dat te uiten maar eerlijk?? Blijft moeilijk en is niet waar ne over wilt hebben als iemamd gezellig bij je is...dan ga je voor de gezelligheid en de prijs...dat komt erna...niet zichtbaar voor t bezoek maar oh zo aanwezig.
Vind stoer en mooi je t nu ook opschrijft en je daarmee iets verteld wat denk ik veel mensen die je goed kennen wel weten maar onbesproken blijft. Hoop echt op betere tijden voor je na alles laatste 2?? Jaar in sneltrein gebeurde...en als ik de zon Zie schijnen ben ik niet jaloers maar oh zo blij...en hoop ik jij je goed genoeg voelde on lekker buiten te liggen en de geuren,kleuren en beestjes om je heen volop ligt te genieten!en denk dat wel zo is als mooi weer is en ik bid daar dan voor zoals ik elke dag voor je bid!
Je bent een top wijfie en ik hoop dat behalve de tuin nu erbij er meer nog erbij mag komen....dikke kus Lau
Een reactie posten