Lieve allemaal,
Ja, stil dat was het zeker. En jullie kunnen al raden
waarom.
Helaas is de voeding nog niet op peil, meer beneden peil,
waardoor je niet veel energie overhoud, om te knokken tegen ontstekingen. Ik
baal hiervan, ben er eigenlijk heel erg verdrietig om.
Maar goed het leven gaat “natuurlijk” gewoon door,
Helaas het lange wachten op Rotterdam, geen juiste pijn
medicatie krijgen, en ontstekingen, dat hakt er behoorlijk in.
Maar he’ Kop op, cheer up. Ik zou Sterremaan niet zijn,
als ik dat niet om zou zetten naar leuke dingen. Ik doe mijn best.
Ik heb een waanzinnige vriendinnen avond gehad. Hoe bijzonder
je komt per ongeluk bij elkaar op zaal te liggen in het ziekenhuis. Niemand
wist, wat ze mankeerden bij mij ook niet. Daarnaast was het voor de artsen een
compleet raadsel, ik weet het wel I called it “The friendship virus” inderdaad
de vriendschapsziekte. Even zonder dollen, het was voor de artsen een compleet
raadsel. En we waren echt goed ziek, hoge koorts enz.
En nu vijf jaar later. Had lieve vriendin Lien, een
fotoboek gemaakt, met alle foto’s vanaf het begin en al onze dingen die we
gedaan hebben erin. Zo bijzonder en prachtig gemaakt. En dat staat nog steeds
op de bucketlist, ik wil heel graag echt een keer met hun weg, echt weg, weg.
Ik doel dan op een dagje uit, samen onbezorgd. Maar een ding is zeker, ze
accepteren mij gewoon zoals het is. Ik hoef mij niet anders voor de doen.
Bijvoorbeeld beter, dan ik mij eigenlijk voel. Maar ooit gaat dat komen dat
dagje uit.
Ook heb ik een rondje mee gereden in een cabrio. Een zeer
goede vriend, gelukkig ook zeer kundig.
Heeft mij er met de tillift ingelegd, en ik kon helemaal
plat liggen. Ik voelde mij echt, de bekende Amerikaanse film ster ‘Audey Hepburn,
met een sjaal om haar hoofd, en een grote zonnebril op, en wat ik nu het
mooiste vond, wachten voor de stoplichten, en het voetgangers licht weer horen.
Ja, ik zie u nu denken die is gek. Maar als je dat al jaren niet meer hebt
gehoord is het gewoon bijzonder.
Ook had ik al enkele weken last van mijn kies, was een
stukje afgebroken, maar hoe krijg ik toch voor elkaar dat een tandarts aan je
bed komt. Nou het is mij gelukt, een mailtje. En ik had contact, met een zeer sympathieke
tandarts, die echt van zijn hobby zijn werk heeft gemaakt. Hij kwam op een
donderdag avond kijken wat de schade was, En de volgende dag, kwam hij binnen
met zijn gereedschapskoffer. Ik had even een flashback naar de serie flodder,
naar die aflevering, dat ze bij Ma Flodder een kies willen gaan trekken. Maar
heel erg kundig, kon helaas aan mijn gebit zien, dat mijn voedingstoestand echt
niet goed was. De schade bleek erger te zijn dan hij zelf had verwacht. Zegt al
genoeg over dat ik niet zo snel mijn pijn aangeef. Maar ik ben twee kiezen armer,
een blijere mond rijker. Tandarts Goossens is gewoon geweldig!!.
Maar dat kost energie inderdaad, maar soms moet je keuzes
maken, wel of niet. En slapen dat gaat helaas niet door de verschrikkelijke
pijn. En een ieder die mij al lang volgt, weet dat ik dat nooit zo zou typen,
ben ik begonnen aan presentjes voor alle vrijwilligers en betaalde krachten van
de bootreis, die maandag begint. Wat heb ik er zin in. En wat ben ik hier aan
toe, lekker weer varen, wel wetende dat het over gaat naar een andere rederij,
en het nooit meer hetzelfde zou zijn, maar als ik heel eerlijk ben, had ik niet
eens verwacht dat ik lichamelijk dit jaar mee zou kunnen. En met elk klein mooi
moment ben ik blij, uiteraard is het gehele feest weer te volgen via volgende
link. En wat ben ik blij dat ik op tijd klaar ben, met de cadeautjes. En Storm heeft volgens mij al geoefend hoe hij ze wil geven.
Ik kan ze helaas niet zo laten zien, omdat ik misschien
wel vrijwilligers heb die meelezen hier.
Maar jullie houden die foto’s nog even te goed. Ik kan u
wel vertellen, dat het mij een doorligplek koste, en blaren op de handen. Maar
ach soms moet je ergens iets voor over hebben. En het gaf ontzettend veel
afleiding.
Thema is cruise rond de wereld, Aziƫ, Afrika, Mexico, en Nederland. De vaarroute is ook weer prachtig dit jaar.
Vandaag de koffer in gepakt, samen met mijn vriendin
Dani, en het grootste gedeelte ook, mijn hemel je showt je compleet een heel
ziekenhuis mee, je moet overal rekening mee houden.
Storm was even bang dat we hem zouden vergeten, maar daar
heeft hij geheel op eigen wijze een manier op gevonden. En uiteraard komen
Storm en ik met een reisblog.
Ik probeerde jullie allen wel te volgen op facebook,
twitter, via de app. Maar ja ik was stil. Te stil.
Lieve groet
Sterremaan en Storm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten