Lieve allemaal,
Gezien de kalender lopen we nu snel richting de kerst.
Zelf had ik dit gevoel nog niet echt, maar over 7 dagen
is het alweer kerstavond.
Zou het komen door de toch wel warme temperatuur, dat ik
dat gevoel niet heb? Of omdat ik niet echt in winkels kom? Maar op tv laten ze
de kerstfilms alweer zien, lekker wegzwijmelen bij dat “alles-komt-weer-goed-gevoel”.
Maar afgelopen maandag had ik wel een absoluut kerstgevoel.
Ik had voor mijn verjaardag een concertkaartje van Sela
gekregen.
Samen met mijn vriendin, haar partner en een goede kennis
van het Rode Kruis, vertrokken we op tijd naar de grote kerk hier in Apeldoorn.
Het is en blijft een bijzondere kerk, de houten ombouw,
het oude gevoel, heerlijk!
Na wat rondjes rond de kerk omdat het best druk was, konden
ze de bus parkeren en mij er veilig uit laden.
Bij de deur stonden ze ons al netjes op te wachten, en in
de kerk hoorde je al vele stemmen roezemoezen, bijna een soort zoemend geluid,.
Er hingen grote rode lappen stof naar beneden, er stond
een megakerstboom bij het toneel.
En alles stond al klaar. Ze hadden netjes een
“waterbakje” voor Storm neergezet. Haha, dat bleek later eigenlijk gewoon een
enorme “waterbak” te zijn, maar zo lief dat ze daaraan dachten.
Het tafereel was weer magisch, de kerk bomvol, jong en
oud, alles door elkaar.
©Arjan
En toen werd het helemaal donker in de zaal, en kwam Sela
op. Ze bleven op een rij staan en zongen a capella een lied, zo puur, zo mooi.
Het was muisstil in de grote kerk, en dat terwijl er 1500
mensen zaten.
Er werden nummers van Sela gezongen, maar ook de o zo
bekende kerstnummers werden gezongen in samenzang. Het kerstgevoel kroop over
mij heen, als een warme deken bedekte het mij.
In de pauze kwam de geluidsman nog even vragen of het
ging met het geluid, zo kon ik duidelijk aangeven wat wel en niet ging, ook
hadden ze aan het begin aan de aanwezigen gevraagd om “niet te flitsen tijdens
het concert”. Waar vind je dat, dat mensen zo meedenkend en meewillend zijn!
Na twintig minuten pauze begon het tweede deel van het
concert. Mijn vriendin had het muziekboek van de nieuwste cd gekocht. Zo
ontzettend blij mee!
In het tweede deel kwam het nummer waarvan ik stiekem
hoopte dat het gezongen zou worden. En dat deed Kinga (de zangeres), en met
zoveel gevoel. Het nummer kwam zo ontzettend binnen. het raakte mij enorm. Dan
is het droog houden niet zo makkelijk meer.
Ook het einde van het concert was zo bijzonder, zo puur.
En bij mij was een absolute kerstsfeer ontstaan.
©Arjan
©Arjan
Na het concert nog even samen op de foto, en even snel
bijpraten.
Want Frans, de zanger, had een reactie op mijn vorige
blog achtergelaten, dat vond ik zo bijzonder.
Ook heb ik nu kunnen vragen aan Anneke hoe de fluiten
heetten waar ze op speelde. Nou, hier komt het: ze speelt op “whistles”, dat
zijn Ierse fluiten. Zo kwam ik nog meer leuke weetjes te weten, dat ze op
ontelbare muziekinstrumenten speelt, en ze het liefst op haar viool speelt.
Ook had Storm bij een van de bandleden wat emoties los
weten te toveren, door bij een emotioneel nummer naar boven te kruipen en mij
te knuffelen. Ik vond dat heel lief en mooi om te horen.
Het liefst zeg ik: volgend jaar weer. Het staat er weer
op bij mijn bucketlist.
Ik ga mijn best doen!
Lieve mensen van Sela, dank jullie wel! Dat jullie het
weer mogelijk hebben gemaakt. En dat jullie ook laten zien dat niets onmogelijk
is!
En lieve Din, dank voor dit geweldige cadeau.
Lieve groet,
Sterremaan en Storm
Niets is onmogelijk,
Niets is onmogelijk, blijf ik zeggen.
Al moet ik mij er nu toch af en toe bij neerleggen
Dat ik sommige dingen toch los moet laten.
Dromen die vervagen,
Of dromen die eeuwige dromen blijven.
Maar toch proberen we het onmogelijke uit te laten komen,
En moet ik accepteren dat je ook mag Dromen.
©Alma
2 opmerkingen:
Kus
Wat fijn dat je zo hebt kunnen genieten van deze avond, Alma! Tot mijn schande moet ik bekennen dat "Sela" mij niets zegt, saaie piet ben ik he! Ik hoop dat je de rest van deze feestdagen goed doorkomt en dan op naar 2015!
Een reactie posten