Sterremaan: Met Toos hipperdehip op naar je wensdag!

Lieve allemaal,

Eerder heette mijn sondevoedingspomp Koos, omdat deze in een afgrijselijke, suffe, donkerblauw gekleurde tas zat, echt iets waar ik niet vrolijk van werd.

Ook begaf mijn sonde het, waardoor ik twee uitjes richting het ziekenhuis moest maken. Op zich wel goed, nu wetende dat ik onder een multidisciplinair voedingsteam val.

En ze wilden mijn sonde op de nieuwe manier inbrengen, zodat ik niet meer blootgesteld hoefde te worden aan röntgenstraling, en ook geen martelgang met een scoop meer hoefde te ondergaan.

De nieuwe methode werkte veel neus-, slokdarm-, maag- en dunne darm-vriendelijker. Ook konden ze nu wat extra dingen zien. Of ik daar vrolijk van werd, nou nee, maar in mijn achterhoofd wist ik dat eigenlijk al.

Maar ik vond dat ik door al deze strubbelingen een nieuwe tas had verdiend, ook omdat ik weet dat ik niet meer van “Koos” af kom. Maar de nieuwe tas is roze. Nu weet ik dat sommige mensen hun kinderen Koosje noemen, en dat dat een meisjesnaam is. Maar ik vond Toos beter klinken. 'Tja, soms moet je minder leuke dingen gewoon zelf leuk maken. Dus Koos is omgedoopt tot Toos.

Nu ik dit schrijf, maken de zenuwen tienduizenden koprollen in mijn maag.

De gehele week tel ik al af. Natuurlijk wist mijn lichaam enige roet in het geweldige eten te gooien. Want door de ongeplande uitjes richting het ziekenhuis had ik veel ingeleverd, en begon ik weer met een zeehondenhoest. Uiteindelijk, na enig gedoe, kreeg ik de goede kuur. Ik zeg niet dat ik er helemaal ben, maar ik heb er zo minder last van dan dat ik zonder pillen zou zitten. Want dan was ik weer heel ziek geworden.

En dan: zondag 10 mei is het zover! Ik moet al vroeg uit de veren. Een adl-assistente komt er extra voor terug. Dan komt een andere adl-assistente mijn haar en make-up doen.

Zo fijn, hoe iedereen meeleeft en er een enorme gun-factor aan heeft geplakt, en ook de lieve woorden, via social media, maar ook in kaartvorm, hebben mij enorm geraakt. Om tien uur komen ze van Stichting Ambulance Wens. Ik hoop dat ik, voor we aan de lange rit gaan beginnen, nog even met Storm naar onze favoriete honden-uitlaat-plaats kunnen. 'Gewoon' even vijf minuten Storm zien rennen.

Daarna reizen we door naar Houten, naar een zeer dierbare vriendin, om haar huisje te bekijken, en natuurlijk elkaar even in het echt te zien. Tja, internet brengt je op allerlei plaatsen.

Daarna vervolgen we onze reis, naar Scheveningen, naar het theater en naar de zee. Ooooh, de zeegeluiden, de misschien woeste golven, die al mijn gedachten meeslurpen tot in de grote, kolkende massa van de oceaan. 'Loslaten', 'laten gaan'.

En naar de meest inspirerende, meeslepende musical Billy Elliot. Ik ben zo ontzettend benieuwd! Als je mij zou vragen: Heb je hoop dat een bepaalde Billy zijn rol speelt? Dan zou ik zeggen:Nee, maar ik hoop wel dat Pia Douwes haar rol speelt, Dan is de cirkel rond, voor mij. Van gewoon elkaar tegen komen bij een andere voorstelling, (en bij een intrigerende voorstelling van haar in de rol van Maria Callas). en dan nu echt zingend en dansend.