Back in blog town, de media stilte is voorbij

Lieve allemaal,

Na lang niets zelfstandig geschreven te hebben, ben ik weer back in town. De media stilte is voorbij, sinds gisteren kan ik mijn eigen teksten, weer schrijven en plaatsen.

Afgelopen vrijdag kwam de monteur mijn computer aanpassingen brengen. En kan nu al zeggen dat het, het wachten waard is. Mijn computer hangt nu aan een mooie steun, en ik werk met een programma dat “Lucy” heet. En met behulp van het programma “Skippy”.

Ik typ de letters met behulp, van een laser lampje dat bevestigd is aan mijn  bril, en skippy herkent  er dan woorden in waardoor ik dan niet het gehele woord hoef te typen. Eigenlijk net als op je mobiel of je tablet, mits je deze functie aan hebt staan. Spraakherkenning ging niet meer dan is het fijn dat ze toch steeds nieuwe producten uit vinden.

In de tijd tussen mijn laatste blog en deze blog heeft mijn leven niet stil gestaan, juist blij dat het is door gegaan. En er hebben vele negatieve, gebeurtenissen afgespeeld maar ook vele positieve. Eigenlijk te veel om nu te beschrijven, ik ga proberen dat in de loop van de tijd weer te doen.

Ik hou het nu maar bij deze week.

Jullie kennen het vast  allemaal wel, je word van het kastje naar de wel bekende muur gestuurd, en  je dan van wanhoop je haren uit je hoofd wil trekken. Ik was al twee weken bezig om mijn zorg uren voor mijn verblijf bij mijn ouders en mijn vlucht verblijf vanwege vuurwerk om te zetten naar de zorg daar. Om mijn ouders te ontzien, en genoeg zorg te hebben met de vuurwerk periode. Uiteindelijk na een brand mail kwam het toch goed. De volhouder wint!

De uitslag gekregen van de onderzoeken van de MDL-arts. Hij kan er niets meer aan doen. Het heeft te maken met de progressieve kant van mijn ziek zijn. Dit maakt wel dat ik mij afvraag wat word het volgende? En ook al heb ik een opgeruimd positief karakter, ik ben ook zo af en toe bang maar dat mag daar ben ik immers een mens voor. Anders lijk ik meer op een voor geprogrammeerde

a-emotionele robot. Gelukkig ben ik dat niet.

Maar ik vond na al het geregel van de week, dat ik ook iets voor mezelf had verdient, en daarom dacht ik bel maar eens de firma, van de computer aanpassingen hoever het stond. En tot mijn verbazing, was het al zover. En mijn hersenspinsels gingen op volle toeren draaien, eindelijk weer verder, met wat ik ook leuk vind, weer schrijven. Want door het schrijven kan ik weg duiken, duiken voor alle ellende af en toe. En natuurlijk beleef ik ook juist hele mooie en pure momenten. Zoals deze week dat het met de computer aanpassingen wel goed ging!

Lieve en warme groet, 

Sterremaan en Storm

Kastje naar de muur

Als een bal met rode stippen,

Word ik voortgeduwd door vele lippen

Van de ene muur naar het andere kastje

Daardoor liep mijn bal op,  dat ene na het andere krasje

Voordat er duidelijkheid ontstaat, 

Is het soms al te laat, 

Maar toch probeer ik het te overzien, want moet

het niet laten liggen niet gaan staken

anders begint mijn tere bal met

rode stippen, steeds kwetsbaarder te raken.

En dan overleefd het de volgende knal niet, 

En dat is helaas niet het geen, wat de

mensen achter hun bureaus beseffen en ziet, 

zodat ze de volgende keer beter meewerken

om zo de tere bal met rode stippen te versterken.

                           ©Alma